In 2001 en 2002 werden binnen het kader van het rassenonderzoek van het DFE-CLO voor de eerste keer proeven opgezet om de prestaties van verschillende rassen van kuilmaïs in biologische omstandigheden te testen. Uit die proeven is gebleken dat opbrengst en kwaliteit van biologisch geteelde maïs niet minder is dan die van gangbaar geteelde maïs. Voor een beperkt aantal rassen werd biologisch vermeerderd zaaizaad gebruikt. Betreffende varianten (biologisch en gangbaar) stonden merendeels zeer goed gerangschikt en voor zover die opgenomen was in de proef, deden ze niet onder voor de gangbaar vermeerderde variant van hetzelfde ras. Enkele ‘biologische’ rassen bleken goed gerangschikt te staan op een locatie met lagere stikstofvoorziening .
Het potentieel van een plant in gegeven omstandigheden is niet enkel rasafhankelijk maar ook afhankelijk van de kwaliteit van het uitgangsmateriaal en dus van de omstandigheden waarin dat is voortgebracht. Het rassenaanbod met biologisch vermeerderd zaaizaad is in tussentijd gestegen. De rassenproeven met biologische kuilmaïs die in 2003 en 2004 volgden en waarvan de resultaten in dit artikel besproken worden, vergelijken onder meer de prestatie van biologisch versus gangbaar vermeerderd zaadgoed van eenzelfde ras, en dit telkens voor een zevental rassen. Naast de proeven voor opbrengst- en kwaliteitsbepaling werd in 2004 ook een opkomstproef met 2 verschillende zaaidata aangelegd.
Vanaf 1 januari 2004 (Verordening EG nr. 2092/91) is bij een biologische teelt het gebruik van biologisch vermeerderd zaaizaad verplicht. Wanneer het gewenste ras niet in een biologische versie wordt aangeboden kan nog steeds ontheffing verkregen worden, met uitzondering van een aantal gewas(sub)groepen (regeling 2005). Daar hoort maïs nog niet bij, hoewel het rassenaanbod niet gering te noemen is.