Bladluisaantasting blijft de grootste probleemplaag bij het biologisch telen van paprika. Opbrengstverliezen en vervuilde vruchten zijn hier het gevolg van. Er zijn allerhande natuurlijke vijanden beschikbaar ter bestrijding van deze plaag maar het inbrengen van de juiste combinatie predatoren op het juiste tijdstip blijft een kunst. Daarenboven heeft men in vele gevallen te kampen met hyperparasitering, een fenomeen waarbij de natuurlijke vijanden elkaar gaan parasiteren. Een weg vinden tussen deze directe en indirecte interacties om zo te komen tot een perfect team van natuurlijke vijanden is een hele opgave. De plaag verhelpen is één manier van aanpak, maar ook de plaag voorkomen zou uiteraard een uitweg bieden. Via een oriënterende proef wordt nagegaan of het stikstof bemestingsniveau een invloed heeft op de graad van aantasting, het voortplantingsvermogen van de bladluis en uiteraard de opbrengst van de paprikateelt.

Samenvatting resultaten
Het aanhouden van een verschillend stikstofniveau in de bodem geeft geen reflectie in het stikstofgehalte in het blad, maar wel een verschillende grootte van de paprikaplanten. Het chlorofylgehalte in het blad is wel iets hoger bij hogere stikstofbemesting. Het productieniveau van de objecten 125 E N en 250 E N aanhouden, is niet significant verschillend. Mogelijks zal dit verschil groter worden bij langer aanhouden van de teelt. Ook de aanwezige bladluisaantasting beïnvloedt het productieniveau door een latere vruchtzetting en groeiachterstand van de plant. Er kan geen eenduidig besluit getrokken worden naar bladluisaantasting in directe relatie met bemesting. Daar het moeilijk is alle interacties tussen mogelijk variërende parameters in rekening te brengen, is bijkomend onderzoek omtrent dit onderwerp aangewezen.