Bart Van der Straeten maakt het lijstje van onze zes Bio Boeren Bloggers compleet!

Bart is sinds 2018 fruitteler op het Staveshof in Opwijk/ Wieze. In totaal bewerkt hij 25 hectare laagstamboomgaarden (appel/peer). Zijn producten worden in hoofdzaak afgezet via de veiling BelOrta en een klein deel via rechtstreekse verkoop. Bart is ook lid van het bestuursorgaan van Bioforum. 

Wat kan de lente toch een prachtige periode zijn. Het gras en de bomen hebben die typische lentefrisse kleur, de bloesems dit jaar waren prachtig met veel bloemen en door het goede weer zijn ze lang mooi gebleven. De gure wind zorgde wel voor opvallend minder bijtjes en andere insecten.

Naast het vele veld- en ander werk, brengt die lente ook de koers naar onze contreien. Tijdens een rit met de boomgaardspuit en de koers op de radio, was ik aan het mijmeren (ja dan heb je wel even tijd om weg te glijden met de gedachten) dat er toch wel veel parallellen te trekken zijn tussen de fruitteelt en de koers. Volg je even mee?

We beginnen bij de meest voor de hand liggende: het voorjaar betekent voor beide de officiële start van dat nieuwe seizoen. In de lente krijgen we immers weerom een nieuwe kans om er een topseizoen van te maken. We verschijnen aan de start vol goede moed, veel hoop en tonnen goesting om er in te vliegen. De start is gegeven maar die eindmeet…. ja die ligt nog een eind voor ons en dat er obstakels moeten overwonnen worden, dát is een zekerheid…

In het voorjaar ligt dan wel de officiële start van ons seizoen, de echte basis die is al veel eerder gelegd. De snoei begint bij ons in tweede helft van november. Daarmee brengen we onze bomen in de gewenste conditie aan de start. Met de snoei brengen we licht en lucht in de bomen en zorgen we dat de boom vitaal blijft. Een vitale boom geeft immers gezonde en mooie vruchten. De snoei is dan ook de basis van ons (al dan niet) slagen. En dit voor het huidige jaar maar ook voor de volgende jaren (opnieuw een parallel met de koers, waarbij een topconditie ook meerdere jaren training vraagt). Als we immers een tak wegnemen (voor licht en lucht weet je wel), dan verschijnt daar in de komende weken een nieuw takje. Dat takje dat houden we vitaal door tijdens de volgende winter deze in te toppen. Zo blijft de tak opwaarts groeien. In de daarop volgende lente/zomer zal dat takje bloembotten aanmaken. Deze zullen ons dan het jaar daarop  vruchten geven en met wat geluk kunnen we enkele jaren van datzelfde takje plukken. Van een snoeibeurt plukken we dus 3 seizoenen later pas de eerste vruchten. Ook in de koers moet je niet vandaag starten met trainen om volgend jaar een klassieker te winnen. Daar gaan jaren over...

Nog een parallel is de tegenslag die om elke hoek kan loeren. Een ernstige val bij de coureur of een vriesnacht, een hagelbui, een dag van 40 graden bij ons, kan zorgen dat ons seizoen plotsklaps voorbij is. Met dat gezegd zijnde, sluit ik graag af met een laatste overeenkomst. Ondanks die vallen, ondanks die drinkbeker tegen het gezicht, ondanks de tegenslagen: we vloeken en tieren eens goed (misschien eens uithuilen als dat nodig is), maar daarna rechten we onze rug, we pakken onze fiets/tractor/snoeischaar/riek… en we zeggen: volgend jaar weer een kans! Volgend jaar beter!

Na het, voor velen van ons, annus horribilis 2024, dus op naar een voorspoedig 2025. Laten we duimen voor nog eens een echt boerenjaar. Ik denk dat de start alvast gunstig is. Succes met alles!
 

Bart Van der Straeten
 

Wil je graag reageren op de blog? Stuur Bart een mailtje!