Johan Boussemaere is de vijfde bijdrager aan onze Bio Boeren Blog.
Johan is gehuwd met Isabel Delanote en papa van Aude, Clara en Yvonne. Hij boert sinds 2003 op de ouderlijke hoeve, als 3de generatie. In 2007 nam Isabel ook haar ouderlijke akkerbouwbedrijf over als 4de generatie. In 2016 zijn ze omgeschakeld naar bio en sinds 2021 hebben ze een kleine kaasmakerij waar ze een klein stukje van de melk verwerken tot kaas en yoghurt. Sindsdien gaat de boerderij door het leven als "Het Land van Melk en Honing".

Het voorjaar komt er aan, bijna… Maar ik denk dat ze weldra zal komen!

Vandaag konden we mest voeren, zo plots. Het was nog veel te nat, tot ik ging kijken. ‘t Gaat gaan. De loonwerker met de sleepslang en een tractor op grote savatten (pantoffels). In geen tijd massa’s werk verzet. Een goed gevoel dat ik die beslissing nam.

Wat kan een mens soms gevangen zitten in het idee dat iets niet kan, onmogelijk is, ondoenbaar, tot je er aan begint. En plots gebeurt het onmogelijke. Daarbij moet ik steeds denken aan onze omschakeling. Na dertien jaar gangbaar te boeren hebben wij in 2016 de sprong durven wagen. Omschakelen naar Bio. Al vaker van gedroomd, maar altijd uitvluchten vinden om het niet te doen, alsof het onmogelijk is je hart te volgen. Wat zal men van mij denken, wat als ik misluk? Ik hoor de criticus zeggen, de dag dat je het verschil kunt proeven tussen ‘bio’ en ‘gewoon’, zal ik het geloven. Nog een flauw mopje erachter en alles is terug van tafel geveegd. Gewoon voortdoen zoals we bezig zijn en niet te veel gekke dingen doen.

Tot we het gingen bekijken, tot we onze netten aan de andere kant uitgooiden, en je ziet dat het werkt, met vallen en opstaan, soms vlot, soms lastig. Van een vorm van overleven naar leven, echt leven, met alles wat in je zit, vaak nog met twijfel, goed wetende dat dit het wel moet zijn. Toch nog twijfelen. Maar ook veel dromen, en willen. Je de vraag stellen, voor wie en voor wat? Ba ja, wat is het mooi om je kinderen te zien opgroeien op een boerderij. Nog zo mooi op een bio boerderij!!

Dan de cursus kaasmaken gevolgd, voor 3 dagen naar Oenkerk in Friesland. Vrouwlief drie dagen aan haar lot overlaten (met wat hulp) op de boerderij. Vol verwondering en blijdschap zien dat het kan, en dat bij het loslaten van de angst dat het zou mislukken, we samen kunnen groeien, we kunnen het. Ja waarschijnlijk wel, want we hebben het gedaan.

Vele avonden kaas gemaakt, ja, tot heel laat. In het begin vaak mislukt, maar wat zou het mooi zijn om iets te kunnen verkopen wat indexeert, waar je niet iedere vijftien jaar de productie moet van verdubbelen om je inkomen op peil te houden.

Om een lang verhaal kort te maken, we schreven ons in voor de Belgian Cheese Award. Bah, in februari, met wintermelk, wat jammer dat we onze troef niet kunnen uitspelen van melk uit begrazing. Maar je krijgt feedback van de jury, en we kunnen weer wat contacten leggen. Ja, laten we meedoen. Wat we niet durfden hopen, we kregen na de keuring een mailtje met de uitslag: twee gouden medailles, mooie commentaren van de jury. Ik kan het nog altijd niet geloven, ik weet eigenlijk niet of ik het wil geloven, of ik het voor mezelf kan toelaten. In ieder geval, de criticus had geen gelijk. Ik ben een melkveehouder die ook wat kaas maakt. Er waren veel betere kaasmakers dan ik, maar het is de manier waarmee we omgaan met onze grond, onze kringlopen, de talenten van alle levende wezens die de melk maakt tot wat ze is geworden. En het is de melk die de kaas maakt, niet de kaasmaker.

Het zijn wij mensen die uit ons overleven kunnen stappen om tot leven te komen. Dat voel en zie je nergens beter dan op de boerderij. Hoe koud en donker de winter ook kan zijn, er komt weer een lente, waar je de wil en de kracht van het leven in zijn volle glorie mag bewonderen. En loslaten wat ons tegenhoudt van te zijn wie we zijn.

Dan wens ik ieder van u een Zalig Pasen.

Johan Boussemaere

Wil je graag reageren op de blog? Stuur Johan een mailtje!