In het teeltseizoen 2024 werd bij Inagro de waarde onderzocht van elf zomertarwerassen in Vlaamse omstandigheden en volgens de biologische teeltwijze. De focus lag in hoofdzaak op baktypes in het kader van het CCBT-project ‘Bakkwaliteit biologische baktarwe’. Een baktarwe onderscheidt zich door kwaliteit maar boet enigszins in qua productiviteit waar een voedertarwe dan weer in uitblinkt. De kwaliteit van de oogst werd dan ook met extra aandacht onderzocht.

Goede opkomst ondanks latere zaai en regenachtig teeltseizoen

Na een sombere, natte en warme winter kon afgelopen seizoen eerder laat zomertarwe gezaaid worden. Pas half april 2024 werd gezaaid nadat de omstandigheden beter waren. En ook de rest van de teelt bleef het uitzonderlijk regenachtig met maandelijkse hoeveelheden regen boven het gemiddelde. Alle tarwerassen in proef kwamen in die mindere omstandigheden relatief goed op met gemiddeld 79%. Door het ontbreken van zon en door het vele vocht was de ziektedruk eerder hoog.

Astrid en Ras 11 meest productief

Ondanks het natte seizoen was de gemiddelde opbrengst met 5,7 ton/ha behoorlijk goed (omgerekend naar 15% vocht). Astrid en Ras 11, twee initieel snelle groeiers, waren met gemiddeld 6,3 ton/ha tarwekorrels het meest productief. De tarwe Hexham bracht met gemiddeld 5,2 ton/ha het minst op. Ook was de opbrengst van Abrcadabra, Feeling en Zenon naar verhouding laag (gemiddeld 5,4 ton/ha). Deze rassen ontwikkelden eerder traag, uitgenomen Feeling.

Astrid combineert behoorlijk eiwitgehalte en grootste sedimentatiewaarde

Met gemiddeld 11,0 % ruw eiwit (DS) was de eiwitinhoud van de verschillende baktarwerassen behoorlijk, maar toch nog eerder matig. Slechts één ras had meer dan 11,5%DS ruw eiwit in de korrels, namelijk Mistral (gemiddeld 11,6%). Het ras boette desondanks in op opbrengst: gemiddeld 5,5 ton/ha. Verder bevatten nog vijf rassen 11% ruw eiwit of meer: Abracadabra, Astrid, Carusum, Feeling en Hexham. Terwijl Astrid dit behoorlijk eiwitgehalte combineerde met de beste productiviteit lag de opbrengst van de vier andere rassen (ruim) onder het gemiddelde.

Ook de sedimentatiewaarde of Zelenywaarde werd bepaald. Van de rassen met meer dan 11%DS ruw eiwit, strandde Hexham op 37. Met gemiddeld 39 bleven Mistral en Feeling net onder de 40-lijn. Abracadabra en Carusum haalden 40 net. Astrid had ten slotte de grootste sedimentatiewaarde en was het enige ras die de lat van 45 tikte. Ten slotte waren er algemeen geen problemen met DON.

In het verslag van deze rassenproef vind je meer technische info en resultaten, inclusief een bespreking per ras.

Meer info?
jasper.vanbesien@inagro.be